Zespół Placówek Oświatowych w Kodniu został utworzony Uchwałą Nr IV/31/2003 Rady Gminy Kodeń z dnia 27 lutego 2003 r.
Całokształt działalności ZPO w Kodniu określa jego Statut nadany Uchwałą Nr VI/38/2003 Rady Gminy Kodeń z dnia 30 kwietnia 2003 r.
W skład Zespołu wchodzą:
- Szkoła Podstawowa im. kpt. Michała Fijałki w Kodniu,
- Przedszkole Samorządowe w Kodniu.
Patron Szkoły Podstawowej
MICHAŁ FIJAŁKA
„KAWA”, WIEŚNIAK”, „SOKÓŁ”, „POMPA”
Od jesieni 1937 roku pracował w Zarządzie Głównym Związku Szlachty Zagrodowej w Przemyślu, a potem jako instruktor oświatowy ZSzZ w powiecie Turka nad Stryjem oraz w Dobromilu (okolice Lwowa).
W lipcu 1939 roku zmobilizowany, jako podchorąży, walczył we wrześniu w składzie macierzystego 5 psp 22 DPG w Armii „Kraków”. Po klęsce wrześniowej przez Węgry, Jugosławię i Włochy przedostaje się do Polskich Sił Zbrojnych we Francji. W kampanii francuskiej walczy w składzie 4 kompanii ppanc 4 Pułku Piechoty. Z 2 Dywizją Piechoty gen. Bronisława Prugra-Ketlinga, przechodzi cały szlak bojowy, aż do Compiègne. Przez kapitulującą Francję przedziera się ze swoim oddziałem do portu w Bordeaux, a potem przez kanał La Manche, do Anglii.
W Szkocji pełnił funkcję oficera batalionu strzelców podhalańskich. W ośrodku Audley End przechodzi szkolenie dla cichociemnych.
W nocy z 1 na 2 września 1942 roku zrzucony na spadochronie do okupowanego kraju. Otrzymuje przydział do Komendy Głównej Armii Krajowej jako oficer dyspozycyjny, następnie skierowany do II odcinka organizacji „Wachlarz”, którym kieruje porucznik Jan Piwnik „Donat”, „Ponury”. Dnia 18 stycznia 1942 roku bierze udział w brawurowej akcji odbicia członków grupy dywersyjnej z więzienia w Pińsku.
W 1943 skierowany na Wołyń, sprawuje funkcję zastępcy inspektora rejonu kowelskiego Armii Krajowej. Na Wołyniu organizuje oddziały samoobrony ludności polskiej do walki z UPA. 10 listopada 1943 roku został ranny i był leczony konspiracyjnie w Kowlu.
Od stycznia do końca lipca 1944 roku przechodzi cały szlak bojowy 27 wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej, jako dowódca I batalionu 50 pułku piechoty w zgrupowaniu dywizyjnym „Gromada”.
W nocy z 9 na 10 czerwca 1944 roku batalion „Sokoła” przekroczył Bug w rejonie Kodnia i przez Elżbiecin, Kąty wszedł do lasu koło Olszanek.
Szlak bojowy zakończył wraz ze swoim oddziałem w Skrobowie koło Lubartowa, gdzie jednostki 27 WDPAK zostały rozbrojone przez wojska Armii Czerwonej i LWP.
Po wojnie prześladowany i okresowo więziony, pracował na różnych stanowiskach w szkolnictwie rolniczym, kończąc jednocześnie studia rolnicze i pedagogiczne.
Do końca życia walczył niezłomnie o ocalenie prawdy historycznej o Polsce Walczącej. Pośmiertnie wydano jego książkę „27 Wołyńska Dywizja AK”.
Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari 5 kl., trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, francuskim Croix de Guerre avec Étoile de Bronze.
Zmarł 20 września 1983 roku, pochowany na cmentarzu na Majdanku w Lubinie.
20 września 1992 roku Szkoła Podstawowa w Kodniu nad Bugiem otrzymała sztandar oraz imię kapitana Michała Fijałki „Sokoła”, człowieka wielkiego hartu ducha, patrioty, nauczyciela i wychowawcy, o którym śmiało można powiedzieć:
„przechodził góry, doliny i wały, dla Ciebie Polsko i dla Twej chwały”
SZTANDAR SZKOŁY PODSTAWOWEJ W KODNIU
Szkoła Podstawowa w Kodniu dnia 20 września 1992 roku otrzymała sztandar i imię Kapitana Michała Fijałki „Sokoła”, miało to miejsce w 9 rocznicę śmierci patrona.
SYMBOLIKA SZTANDARU
Prawa, zaszczytna strona szkolnego sztandaru nawiązuje do symboliki związanej z naszą Ojczyzną, Rzeczpospolitą Polską.
Orzeł Biały z rozpostartymi szeroko skrzydłami symbolizuje dążenie do najwyższego lotu, dumę narodową, poświęcenie dla ojczyzny,
Czerwony kolor tła – oznacza męczeństwo i poświęcenie, żarliwą miłość do ojczyzny.
Po drugiej stronie, srebrny kolor tła szkolnego sztandaru oznacza najwyższe wartości i wiedzę ale także czystość i niewinność.
Do symboliki naszej miejscowości odnosi się postać Archanioła Michała, który opiera się na tarczy z herbem Lis – którym posługiwali się Sapiehowie, założyciele miasta Kodnia.
Herb Kodnia to symbol tego co nam drogie i bliskie ze względu na fakt, że tutaj się urodziliśmy, tutaj mieszkamy, tutaj się uczymy.
Kaganek – jest znakiem światłości umysłu i mądrości życiowej, jest to symbol propagowania wśród innych nie tylko wiedzy, ale też wartości wyższych: dobra, sprawiedliwości i patriotyzmu.
Księga symbolizuje wiedzę. Kotwica to znak Polski Walczącej, symbol trwania i uporu wobec okupanta, znak pod którym walczył patron szkoły podstawowej.
Szkolny sztandar to znak tożsamości i wspólnoty, łączy tych, którzy chcą urzeczywistniać te same wartości, a dzięki temu stanowi również znak ciągłości i trwania, tradycji przekazywanej z pokolenia na pokolenie.
W dawnych czasach pod sztandarem gromadzili się wojownicy, rycerze, żeby go bronić ale też żeby się naradzić i zaplanować dalsze działania, kontynuowanie walki.
Sztandar na polu bitewnym był jak latarnia morska na brzegu, wskazuje gdzie jest ląd i bezpieczeństwo, gdzie ratunek, gdzie ktoś bezustannie czuwa.
Szkoła jest właśnie takim miejscem, w którym znajdują się starzy, wypróbowani przyjaciele, którzy zawsze służą radą i pomocą, są to nauczyciele. Właśnie w nauczycielach tkwi wiara w możliwości i talenty uczniów, nadzieja, że ukryte talenty, zasiane ziarno wiedzy, kiedyś wspaniale się rozwinie przynosząc plon stokrotny, i wreszcie miłość, która jest najważniejsza, bo przecież nie można być nauczycielem nie kochając dzieci.
Symbolika szkolna jest wspaniałym elementem budowania tożsamości środowiskowej, stanowi wyróżnik przyczyniający się do budowania dumy z przynależności do danej społeczności. Każdy uczeń powinien rozpoznawać symbole swojej szkoły oraz znać na pamięć pieśń szkoły. Ta wiedza oraz zachowanie się wobec symboli narodowych i szkolnych, stanowi wprowadzenie do odpowiedzialnego traktowania tych pojęć w życiu dorosłym.
Barwy naszej placówki mają swoje uzasadnienie w pieśń szkoły:
Dzień błękitny wędruje po niebie,
idzie słońce drogą swą.
Pieśń szkoły
tekst: Zbigniew Stawecki, Elżbieta Łęczycka
muzyka: Janusz Mentel
/na melodię harcerskiej pieśni
„Płonie ognisko i szumią knieje”/
Dzień błękitny żegluje po niebie,
idzie słońce drogą swą.
Twoja ziemia chce liczyć na ciebie –
przecież rośniesz razem z nią.
Refren:
/Kraj pięknieje, w którą spojrzeć stronę,
kwitną kwiaty białe i czerwone.
A dokoła, jak Polska szeroka,
płoną ognie, młodych serc./bis